பேட்மேன்: இருள் திரும்புதல்

கிறிஸ்டோபர் நோலன் பேட்மேனுக்கு யாரும் எதிர்பார்க்காத ஒரு முழுமையான புத்துணர்ச்சியைக் கொடுத்ததால், அந்த பாத்திரம் ஏற்கனவே இருந்ததை விட கூடுதல் கலாச்சாரமாக மாறியது. DC பிரபஞ்சத்தில் பேட்மேனில் பென் அஃப்லெக் நன்றாக இருந்தார், ஆனால் எப்பொழுதும் தீவிரமான செயல்திறனுடன் வந்தார், இப்போது ராபர்ட் பாட்டிசன் கேப்டு ஹூலிகனை எடைபோட வேண்டும், அல்லது நாம் விழிப்புடன் இருக்க வேண்டும் என்று சொல்ல வேண்டும். DC ஆனது இருண்ட, கடுமையான லோன் சைக்கோடிக் த்ரில்லர்களுக்கான ஒரு விஷயத்தைக் கொண்டுள்ளது மற்றும் “தி பேட்மேன்” கதாபாத்திரத்தின் கண்ணோட்டத்திற்கு ஒரு புத்துணர்ச்சியூட்டும் வகையில் உள்ளது. நீங்கள் பேட்மேனை சமன்பாட்டிலிருந்து நீக்கினால், இந்தத் திரைப்படம் ஒரு நல்ல புலனாய்வு திரில்லராகவும் இருக்கும்.

பேட்மேன் மீண்டும் கோதமிற்கு வந்துள்ளார், இந்த முறை அறியப்படாத தொடர் கொலையாளியின் புதிர்களைத் தீர்க்கிறார் – தி ரிட்லர் தனது அடுத்த சந்தேகத்திற்குரிய துப்புகளையும் புதிர்களையும் விட்டுவிட்டு, அவரது கொலைகளுக்குப் பின்னால் ஒரு சிறிய காரணத்தை வெளிப்படுத்துகிறார். ட்ரெய்லர் பேட்மேனை மன்னிப்பதற்காக எந்த வருத்தமும் இல்லாமல் இரத்தக்களரியாக இருப்பதைக் காட்டுகிறது, ஆனால் உண்மையான திரைப்படம் இரத்தக்களரியாக இருக்கிறது, ஆனால் பேட்மேன் மதிப்புகளை பச்சாதாபத்துடன் மற்றும் அவ்வளவு கொடூரமாக இல்லை. அதனால் கோதையில் மீண்டும் மரணங்கள் நடக்கின்றன; இங்கு தண்டிக்கப்படும் கொடிய பாவங்கள் அனைத்தும் கோதம் மக்களுக்கு எதிராக சட்டம் மற்றும் ஒழுங்கை வெளிப்படையாக செயல்படுத்துபவர்களால் செய்யப்பட்ட துரோகத்தின் பாவங்கள் ஆகும். ரிட்லரின் முதல் பாதிக்கப்பட்டவர் நகரத்தின் மேயர் (ரூபர்ட் பென்ரி-ஜோன்ஸ்), சட்ட, நிதி மற்றும் அரசியல் ஊழலின் பிரமையில் விரைவில் நம்மைத் தள்ளும் ஒரு கதைக்கான அதிக-பங்கு இலக்காகும். அப்போதிருந்து, கொலைகள் வெவ்வேறு வடிவங்களில் வருகின்றன, அனைத்து சட்டத்தை மீறுபவர்களும் பாதிப்பை எதிர்கொள்கின்றனர்.

பேட்மேன் ஒருபுறம், ரிட்லரைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கிறார், மேலும் இந்த கொலையின் பின்னணியில் உள்ள காரணத்தைத் தடிமனாகப் பெறுகிறார், ஆதாரம் பின்னர் கதையில் வரும் அதிர்ச்சியூட்டும் வெளிப்பாட்டிற்கு செல்கிறது. பேட்மேன் ஒரு மிதமான நன்கு தயாரிக்கப்பட்ட திரைப்படம், சில குறிப்பிடத்தக்க நடிப்புடன், குறிப்பாக அதன் நட்சத்திரமான ராபர்ட் பாட்டின்சன் மற்றும் அதன் நுட்பமான மற்றும் கவர்ச்சியான பூனைப் பெண்ணான ஸோ க்ராவிட்ஸ். மேலும் இது ஒரு திரைப்படம் போல் தெரிகிறது, இது நீங்கள் சொல்லவே இல்லை என்று பெரிய திரையின் விளிம்புகள் வரை ஊர்ந்து செல்கிறது. ரீவ்ஸ் தனது யோசனைகளை அந்தத் திரையில் மட்டும் வீசவில்லை: அவை எவ்வாறு தாக்குகின்றன என்பதில் அவர் உடன்படுகிறார்; இன்னும் அதன் 3 மணிநேர நீளம், குறைந்தது மூன்று மிக அதிகமான முடிவுகளைக் கொண்டுள்ளது, ரீவ்ஸ் கதையை மந்தமான நிலைக்குத் தள்ளுகிறார்.

இருப்பினும், இந்த பேட்மேன் – அவர் தனது பிளாக்கில் இன்னும் சிறந்த துப்பறியும் நபர் அல்ல, உலகிலேயே மிகக் குறைவு. இது குற்றத்தை எதிர்த்துப் போராடும் அவரது இரண்டாவது ஆண்டு, அல்லது பாட்டின்சன் பெருமையுடன் சுடப்பட்ட குரல்வழியில் சொல்வது போல், “இரண்டு வருட இரவு என்னை ஒரு இரவு நேர விலங்காக ஆக்கியுள்ளது”. அவர் ஏற்கனவே கமிஷனர் கார்டனுடன் ஒரு நட்பை உருவாக்கியுள்ளார், ஒரு முக்கிய மேயர் வேட்பாளர் அவரது குகையில் அடிபட்டு இறந்தால், அவர் எளிதாக குற்றம் நடந்த இடத்திற்கு மாற்ற முடியும். அவரது புகழ் அவருக்கு முந்தியுள்ளது; அவர்கள் தவறவிட்ட துப்புகளைக் கண்டுபிடிக்கும் அளவுக்கு அவர் அவதானமாக இருந்தாலும், போலீசார் யாரும் இவரை நம்பவே இல்லை.

எப்படியோ 3 மணி நேர நாடகத்தில், திரைப்படத்தின் தோலுக்குத் தேவைப்படுவதை விட அதிகமான இருளைப் பெற வேண்டும் அல்லது புகுத்த வேண்டும் என்ற விரக்தியும், “அது முடிந்ததா” என்பது போன்ற பல முடிவுகளும் மேட்டிடம் இருந்து வருகிறது. ஆனால் நடைமுறைகள் மிகவும் ஈடுபாட்டுடன் இருப்பதால் பரவாயில்லை. நீங்கள் பார்க்க விரும்பும் Imax மெட்டீரியல் அல்ல, ஆனால் காத்திருப்புக்கு மதிப்புள்ளது.

பேட்மேன் உண்மையிலேயே ஈர்க்கக்கூடிய இருண்ட நாடகம், கொலைகள், கொலைகள், விசாரணைகள் மற்றும் ஆம், பூனையுடன் பேட் செய்யும் நபர்களுக்கு இது அவசியம்.